Bəzən özümü bir otağa bağlamaq və saatlarla orada öz başıma heç susmadan ağlamaq istəyirik… Bəzən o qədər çox ağlamaq istəyirik ki, olduğum mühit uyğun olmayınca

“Mənim əl kremim haradadır? Həmişə hər şeyi hara gəldi qoyursan, sonra da axtarırsan”… “Aha, budur. Onu yenə çarpayının altına atmısan”… Belə sözlər yəqin ki, bir

Şimali Amerika çöllərinin ən sürətli heyvanlarından biri olan pumanın ovlarına “münasibəti” müasir insanın həyatı üçün əsl nümunə təşkil edə bilər. Bu ağıllı canlının “estafet”inə nəzər

Beyninizdən bütün fikirləri uzaqlaşdırın və rahat olun. Qarşınıza ağ vərəq qoyun. Yağış altında bir insanı təsəvvür edin və onu vərəqdə təsvir edin. Şəkil çəkərkən ən

Hamımız zaman – zaman özümüzə inamımızı itirərik. Içimizdən bir səs “edə bilməyəcəksən” deyə fısıldayar. Məhz həmin vaxt anlayırıq ki, bununla baş etmə zamanı gəlmişdir. Hadisələri

Həyatımız boyunca fərq etməsək də, ətrafımızda bir çox şeylər baş verir. Daxilimizdə, xaricimizdə birbaşa bizimlə bağlı olan nələrsə baş verir. Bəzən bunları görürük, bəzən görə