Musiqi… O, qədər təsirli bir vasitədir ki, xatırlamağa və yaxud unutmağa heç kimi və heç nəyi olmayanları belə çox uzaqlara aparmağı bacarır… Keçmişdə ilişib qalanları getmək istədiyi qədər uzaq keşmişə aparır. eyni hissleri, sevinci,xoşbəxtliyi yenidən yaşamağa kömək edir. Ve yaxud bütün ümidlərini gələcəyə bağlayanları, gələcəyə aparar arzularının en şirin tərəflərini göstərir. Arzularımıza qovuşdurur. elm adamları belə hesab edərlərki “zaman maşını” yaratmaq insanın əl çatmaz arzusudur. Amma onların hesablamaları “musiqi” kimi bir möcüzəni nəzərə almayacaq qədər aciz qalıblar. musiqinin bizə yaşatdığı o unudulmaz dəqiqələri ,saniyələri başqa hansı bir kəşf bizə yaşada bilərki? o dəqiqələrki bizə hər şeyə rəğmən həyatı yaşamağa dəyər olduğuna bütün pisliklərə baxmayaraq hələdə yaxşıliqların var olduğuna inandırır özüdə şərhsiz olaraq inadırır. ölməkdə olan ümidlərimizi bizə yeniden qaytarır yaşamaqları üçün bir şans daha verir həm onlara həmdə bizə. ƏN dözülməz yaralarımızın bir müddətlik olsa belə ən xoş xəyallarımıza çevirir. bir sözlə heç bir həkimin, alimin, müəllimin edə bəlməyəcəklərini sadəcə 7 not və bir neçə söz bacarır. Və həqiqətən bu boyda bacarığa tək bir ad vermek olar Möcüzə.Məncə musiqi Allahın insanlara acıyıb dərdlərini azaltmaları üçün cənnətdən göndərdiyi bir hədiyyədir. O çox güclü keyidicilərdən belə qüvvətli keyidicidir.Ən güclü psixoloqlardan daha effektli müalicə metoduna malik bir həkimdir. Çünkü musiqi bizi xəyyalarımıza qovuşduran yeganə vasitədir.Musiqi dinləyərkən biz bütün pisliklərdən uzaqlaşırıq,zamanın donduğu,ağrılarımızın keçib getdiyi bir yerə gedirik. Bu yer bizim üçün o qədər doğmadırki, ömürlük orda qalmağı arzulayırıq.Amma həyat çox qəddardır, dərdlərin Sonsuz olmasına baxmayaraq yaxşı olan hər şeyin mütləq bir sonu olmalıdır. Təəssüfki musiqidə bu gözəl şeylərin içindədir. “Heç kim həyata qarşı gələ bilməzmiş” bu sözün yalan olduğunu dərk edənlər bilirlərki Həyatın tək düşməni- Xəyaldır. Çünki onun verdiyi hər əzaba dözməyə kömək edən yalnız Xəyaldır. Xəyalın ən böyük köməkçisi isə Musiqdir.Bu hAqqda .çox maraqlı bir nağıl danışmaq istəyirəm:
Həyat və Xəyalın nağılı.
Həyat və Xəyal uzun zamanlar öncə dostluq etməyə başlamışlar. bir-birlərinə heç bənzəməsələrdə Xəyal Həyatı çox sevərmiş. Həyat isə Xəyalı bir o qədərdə çox sevmirmiş. Çünki Xəyal-optimist, xoş, gülərüz, pozitiv, yardımsəvər, insanları xoşbəxt etməyə çalışan biriymiş. Həyat- isə realist, acıdil, insanları incidən, əzab vermekdən həzz alan biriymiş. buna görədə insanlar Xəyalı daha çox sevirlərmiş. Və Həyat xəyala nifrət etməyə başlayar. Aralarındakı dostluq mübarizəyə çevrilər. və bu mübarəzədə Həyat Xəyala qalib gələr.onu göyün 7ci qatına həbs edər. insanları isə lənətləyərək onlara xəyalla görüşməyi qadağan edər. onun yerini isə özündən başqa heç kim bilməz. təbii ki biri istisna olmaqla: Xəyalın ən yaxın dostu Musiqidən başqa.Xəyalın yanına yalnız Musıqı gedib gələ bilirmiş, və xəyalı görmək istəyənlər Musiqinin köməyi ilə onun yanina gedirlərmiş.Həyat nə qədər çalışırsa Musiqini tuta bilmir. xəyalın yanına getmək istəyənlər musiqini Çağırırmış cünki ora getmək yalniz onun vasitəsilə mümkün imiş.insanların hələdə Xəyalla görüşdüyünü bilən həyat əvvəlkindəndə qəddar olur.insanlara zülm etmeyə başlayır. və musiqini tutmağı qarşısına məqsəd qoyur. Amma musiqi bütün bunlara baxmayaraq insanlara kömək etməyə davam edir. harda köməyə ehtiyyacı olan insan görsə yanına qaçırmış.Təəssüfki həbs olunmaqdan qorxduğu üçün oda insanların yanında çox qala bilmirmiş.və bəliklə bu günə qədərdə dünyanı dolaşaraq həm insanlara xəyalın yanına getmək üçün kömək edır həmdə Həyatdan qaçır. xəyalla insanlar arasında vasıtəçilik etmək musiqinin ən böyük amalına çevrilib artıq. çox vaxt insanlar deyirlerki qulaqcıqı çıxardıqdan sonra həyat qaranlıqlaşır. çünki biz hər dəfə musiqinin köməyi ilə xəyalın yanına gedəndə Həyat bunu bilir.və bizi daha çox cəzalandırır, yaralarımızı qanadır amma buna baxmayaraq heç birimiz nə musiqidən nədə xəyallarımızdan əl çəkmirik. Bəli bu gün biz Xəyal ilə həyatın mübarzəsi arasında sıxışıb qalmış varlıqlarıq. Və bu mübarizənin Xəyalın qalibiyyəti ilə qurtarması üçün əlimizdən gələni edirik. və hələki həyat o qədər güclüdurki ona tam olaraq qalib gələ bilməmişik. lakin hər dəfə musiqinin köməyi ilə xəyallarımızın yanina gedib onlara unudulmadiqlarını xatırlatmalıyıq. az bir müddətlikdə olsa xəyallarımızın yanında həyatın bu dərdlərindən azad ola bilərik. Və beləliklə bu yazını yazmaq üçün mənə stimul verən məni xəyallarımın yanına aparan musiqim “Nazəndə sevgilim yadıma düşdü” ifasıdır. gənc tələbəlarin ifasinda şərhsiz bər mükəmməl musiqi…
Aygül Səmədli
Bakı Dövlət Universiteti, II kurs
