Təsadüfdən-Yəqinə
Adi günlərdən qeyri-adisi
Noyabr ayının bilməm neçəsi
Gün öz axarıyla ötüb keçirdi
Sevgisiz bir gündə belə bitirdi..
Amma nədənsə hər şey təsadüf..
Mənim şəkildə səni görməyim
Sonra sevgilisiz olduğunu bilməyim…
İçimde qəribə hisslər oyatdı
Dedim ki, ömrümün baharı çatdı..
Sinif yoldaşımdan xahiş elədim
Dost olum onunla razılaşarmı?
Nəhayət dostlaşdıq, dedik-danışdıq
Mən özgə gümanla sən ayrı halla
Sevgiyə apardı yollar ikimizi
Dostluqdan qopardı bax bu minvalla
Dekabr ayının əvvəli idi
Sevgi təklifimi sənə deyəndə
Ömrümün ən uzun günləri idi
Sənin cavabını tez gözləyəndə..
İndi də fevralın 4-dü,
Gülüm Mənim ad günümə hədiyyən nədi?
Bax bu gün yenicə gəldim dünyaya
İcimdə nə qüssə nə də kədər var
Demək ki, sevgisiz həyat heç nədi
Sevgidən yaranan möcüzələr var..
O vaxtdan dünyanın xoşbəxtiyəm mən
O ilk görüşdəki həyacanımmı,
Ya görüş sonrası təssuratımmı?
Nə bilim o qədər xatirə var ki
Danışsam vaxt yetməz demək olar ki..
Deyillər “Qismətdən böyükmüş Qədər”
Bunu mən yox deyib dədələr..
O qədər ayrılıq həsrət oldu ki
Bəlkə də inamın qalmadı daha
Hərdən düşünürəm daş yatağında
Hansı ümidlərlə qalxdın sabaha?!
Amma inan mənə inan ,Əzizim..
Qəlbində inamsız qalmasın izim..
İlkin İsmayılov
