•”Paranoya”
.. Gedirəm boşluğa yenə,
Əllərimdə bir ovuc duman.
Saçlarımın bəyazı işıq tutmuş yoluma
Mən qaranlıqda uçuram, qanadsız qollarımla
Sən idin axı üfüqüm,
Hanı bəs indi Günəşim?
Tək mənmiyəm görən acizliyinə ağlayan?
Mənmiyəm səni səndən də çox düşünən?
İzlərin sökülüb, səkilərdə itmişəm
İtirmişəm beynimi, mən artıq mən deyiləm.
Bu donuq şəhərdə kimdən soruşum səni?
Kim itirdi ki səni, bixəbərəm səsindən?
Dünyaya atıb da, qeybə çəkildi varlığın.
Şəhzadə gözlərinə həsrət qaldı gözlərim.
Sanki durub qəsdimə,
Mən səni tapammıram, sən tap, etmə qəsd mənə.
“Hər sevincin bir qəmi var”
Bunu mu yaşayıram mən?
Titrəyir kirpiklərim, ağlayan mən deyiləm.
İçimdə bir qorxu, lənətim var dilimdən.
Əsir əllərim adın ürəyimdə susduqca.
Çıx gəl, hardadırsa yoxluğun.
Ya da bir xəbər göndər, qanadlarımı sərim yollarına.
Uçurum dodaqlarımdan bir busə, ümid versin ayaqlarına.
Getdiyin haralardan qayıt, tez gəl, sevgilim.
Mən acizəm, mən qorxağam, hər nəyəm..
Günel Məmmədova
