1953-ci il avqustun 26-dan ayaqqabı tikirəm. Hətta hərbi xidmətdə olduğum müddətdə də bu peşə ilə məşğul olmuşam. Günüm vaxt öldürməklə keçir, ancaq qəzet oxuyuram, yaxınlıqdakı çayxanada domino oynayıram. 61 ildir ki, bu sənətdəyəm. Hətta ondan qabaq da 12-13 yaşlarımda, sənətə yiyələnmədiyim vaxtlarda ayaqqabı silib, səndəl düzəldib pul qazanardım. Əvvəl çörək var idi, sənətkara qiymət verilirdi, indi isə yox. Sual verirsiniz ki, yanınıza sənəti öyrənmək üçün gələn varmı?! Bazarı ölmüş sənəti kimə və niyə öyrədəsən?! Bununla belə, hər ay fəaliyyətimə görə vergi verirəm. Gördüyünüz bu balaca köşkü (butkanı) vaxtı ilə 100 şirvana özəlləşdirmişəm. Oğlum da bu sənətlə məşğuldur. Onun da balaca bir köşkü var idi. Rayonun gözdə olan küçəsində olduğundan fəaliyyətinə icazə verilmədi. İndi isə evinin önündə fəaliyyət göstərir. 80 yaşım var. Sənətimi sevirəm. İstərdim ki, məndən sonra sənətim yaşasın, çünki bu sənətə ömrümü həsr etmişəm ©
Pinəçi Mustafa dayı (Cəlilabad)
humans of azerbaijan
